Tankar ved eit tastatur

I dag sto eg opp til eit tynt rimlag på bakken. Den fyrste frostnatta har vitja oss.

Det gjer meg alltid litt melankolsk. Er det verkeleg over alt no? Er det snart vinter? Men eg er jo ikkje klar enno! Eg har ikkje rydda i hagen, eg har sommarsko på bilen (og meg sjølv og ungane), eg har ikkje gått over kleshaugen for å sjå kva som trengst til vinteren, eg veit ikkje en gong kvar vottane mine er ..!

Kjære frosten; kan du vente litt før du held fram? For mi skuld?

Merete har drege i gang ein ny runde med “Nordiske føter“, og eg vil vere med!

Temaet i dag er haust, og det var jo lett, med ein haug med haustlauv ute på gardsplassen. Eg hadde eigentleg ein plan om å ha på meg fjellsko og gå ut og ta fleire “blinkskot” av lauv og føter, men vart litt meir i tvil då naboen kom heim. Greit nok, han veit vel eigentleg at leigebuarane hans ikkje er heilt som alle andre, men å springa rundt i fjellsko med speilreflekskamera og berre ta bilete nedover, trur eg kunne fått sjølv han til å undra meir enn godt er. Difor vart det berre ein snartur i støvlane til stor-guten (som er mange nummer for store), men her er det iallfall haust:

Lauvet har ungane raka i dag for å kunne hoppa i det etterpå.

Graset burde vel eigentleg ha vore klipt ein gong til før snøen kjem ..?

Det er ikkje til å kome unna, vi må nok ta ein ryddedag ute snart!

Kvar er dine føter når det er haust?